το iphone του Κοπρίτη

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ρε συ, κοίτα δω τί κατέβασα!
ΠΙΤΣΙΚΟΚΟΣ: Τί κατέβασες πάλι;
ΚΟΠΡ: Τί κατέβασα... καντήλια κατέβασα! Δεν βλέπεις;
ΠΙΤΣ: Τί'ναι τούτο μωρέ;
ΚΟΠΡ: Άι-φόουν.
ΠΙΤΣ: Δηλαδή;
ΚΟΠΡ: Πώς λέμε "αει σιχτίρ", ε, καμία σχέση.
ΠΙΤΣ: θα το πω στον μπαμπά!
ΚΟΠΡ: Τί θα πεις δηλαδή;
ΠΙΤΣ: Ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης εσύ αγοράζεις γκαζάκια.
ΚΟΠΡ: Σιγά μην είμαι και τρομοκράτης! Γκα-τζε-τά-κια. Μάθε ελληνικά καμιά φορά.
ΠΙΤΣ: Και πού το βρήκες το μαραφέτι, αν δε γίνομαι αδιάκριτος;
ΚΟΠΡ: Μου το έδωσε ένας φίλος στο σχολείο.
ΠΙΤΣ: Μπα;
ΚΟΠΡ: Ναι, είχε δύο και μου έδωσε το παλιό του... το είχε πάρει πριν δυο μήνες.
ΠΙΤΣ: Αρχαιολογία...
ΚΟΠΡ: Παλαιοντολογία... όμως μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Αν είχα λίγα φράγκα...
ΠΙΤΣ: Τί θα τά'κανες;
ΚΟΠΡ: Δε σου λέω.
ΠΙΤΣ: Γιατί παρακαλώ;
ΚΟΠΡ: Είναι μυστικό.
ΠΙΤΣ: Μωρ'τί μας λες; ο Κοπρίτης έχει μυστικά από το αδερφάκι του τον Πιτσικόκο;
ΚΟΠΡ: Αμέ!
ΠΙΤΣ: Έλα, πες μου, ξέρεις... εγώ... τάφος.
ΚΟΠΡ: Όλο υποσχέσεις είσαι.
ΠΙΤΣ: Αυτό τώρα είναι χιούμορ; Είδες να γέλασε κανείς;
ΚΟΠΡ: Εάν νομίζεις πως με αυτο το υφάκι θα με κάνεις να σου πω το μυστικό, είσαι πολύ γελασμένος.
ΠΙΤΣ: Εντάξει αδερφούλη... πες μου...
ΚΟΠΡ: Μην το πεις σε κανέναν. Τα λεφτά, αν κάποτε κερδίσω...
ΠΙΤΣ: Ναι;
ΚΟΠΡ: Θα τα βάλω στην τράπεζα!
ΠΙΤΣ: Σιγά το έγκλημα ρε! Αυτό ήτανε;
ΚΟΠΡ: Πρόσεξε... σε ελβετική τράπεζα!
ΠΙΤΣ: Ε, και; Το ίδιο είναι.
ΚΟΠΡ: Αμ δε! Το πράμα είναι μυστικό...
ΠΙΤΣ: Τί δηλαδή;
ΚΟΠΡ: Να, τέτοια πράματα δεν είναι σα να μιλάς για ποδόσφαιρο και γκόμενες με τους φίλους... Αυτά δε λέγονται παραέξω. Το κλείνεις. Μόκο. Τσιμουδιά.
ΠΙΤΣ: Άχνα.
ΚΟΠΡ: Σκασμός.
ΠΙΤΣ: Πρόσεχε πώς μου μιλάς!
ΚΟΠΡ: Καλά ντε, δεν το εννούσα...
ΠΙΤΣ: Λοιπόν, αυτό που λες... το μυστικό. Κάπως το λένε... εδώ το έχω... κάτσε να δεις τώρα... Α, το θυμήθηκα! Τραπεζικό απόβλητο! Έτσι το λένε.
ΚΟΠΡ: Άσε τις κοτσάνες ρε συ, το έχω μελετήσει το θέμα. Τραπεζικό απόρρητο το λένε. Σεκρέ μπανκέρ (σσ: secret bancaire), που λέμε και στο χωριό.
ΠΙΤΣ: Ενημερωμένο σε βλέπω...
ΚΟΠΡ: Κάνω επιχειρηματικά σχέδια, τί νόμιζες... πρέπει να έχεις κεφάλαια από πίσω, όχι αστεία. Έτσι λοιπόν, ξεφυλλίζω οικονομικά περιοδικά, να μαθαίνω τί παίζει. Ξεχνάω και την πείνα μου έτσι.
ΠΙΤΣ: Κοπρίτη, από σήμερα ανέβηκες στην εκτίμησή μου!
ΚΟΠΡ: Τώωωρα σώωθηκα.
ΠΙΤΣ: Για πες μου όμως... αλλάξαμε θέμα... μου έλεγες για το άιφονο.
ΚΟΠΡ: Εδώ κοίτα... Κατέβασα νέα απλικέισιον στο άι-φόουν μου.
ΠΙΤΣ: Ρε συ, το αγγλικό το έχεις από γεννησιμιού σου, σίγουρα. Φτου σου μη σε βασκάνω!
ΚΟΠΡ: Δες εδώ, είναι πολύ κουλ. Λέγεται "ντερλικοφόν".
ΠΙΤΣ: Ντερλικοφόν; Τί 'ναι πάλι τούτο;
ΚΟΠΡ: Να, κατεβάζεις από το ιντερνέτ το προγραμματάκι αυτό και μετά...
ΠΙΤΣ: Μετά, τί;
ΚΟΠΡ: Τέρμα η πείνα όπως την ήξερες!
ΠΙΤΣ: Το αι-φόουν ψήνει και μπριζόλες;
ΚΟΠΡ: Μη βιάζεσαι, θα σου εξηγήσω. Μόλις κατεβάσεις το αρχείο αυτό, παραγγέλνεις το φαγητό που θες και θα τό'χεις μέχρι να πεις "Καραγκιόζης".
ΠΙΤΣ: (δυνατά) Καραγκιόοοοζης!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (έξω από το μπερντέ) Τί 'ναι παιδί μουυυυ; Έρχομαιιι τώραα!
ΚΟΠΡ: Ωχ, φορτώσαμε ιούς με τις αγριοφωνάρες σου! Πρέπει να ρίξω αντιικό αμέσως. (δυνατή φωνή) Τίιιιποτα μπαμπάκοοοο. Εδώω, τα λέμεεε... (Παύση). Ουφ, τη γλιτώσαμε.
ΠΙΤΣ: Για λέγε, είχε ενδιαφέρον το πράμα. Παραγγέλνεις το φαϊ και μετά;
ΚΟΠΡ: Πατάς εδώ και βγαίνει μεγάλη φωτογραφία με το φαγητό που παράγγειλες... θες παστίτσιο, να. Θες γιουβαρλάκια, ορίστε. Θες διπλή μερίδα, να!
ΠΙΤΣ: Άμεση εξυπηρέτηση, όχι αστεία...
ΚΟΠΡ: Και στο τέλος ούτε λογαριασμός, ούτε τίποτα.
ΠΙΤΣ: Ναι, δε λέω... αλλά χορταίνεις;
ΚΟΠΡ: Όχι. Η πείνα, πείνα.
ΠΙΤΣ: Τότε;
ΚΟΠΡ: Ονειρεύεσαι. Κι όταν ονειρεύεσαι, την πείνα την ξεχνάς.
ΠΙΤΣ: Συγκινούμαι Κοπρίτη. Εδώ είναι η συναισθηματική κορύφωση της δεύτερης πράξης; να κλάψω ή να...
ΚΟΠΡ: Μην το πεις και το χαλάσεις! Έχω αυστηρές οδηγίες, εδώ πρέπει να το πάμε πολύ δραματικό. Συνέχισε.
ΠΙΤΣ: Δε μου βγαίνει τώρα, μ'έκοψες. (Παύση). Άσε που άρχισα να πεινάω λιγουλάκι. Το άτιμο το ντερλικοφόν μου έβαλε ιδέες!
ΚΟΠΡ: Κι εγώ ρε Πιτσικόκο πείνασα... τί λες; (Παύση). Βγάζω το τεφτέρι; Λοιπόοον, παραγγελία στο πέντε.
ΠΙΤΣ: Για μένα δύο απ'όλα... και με κρεμμύδι... κάν΄τα τρία, βάλε και καμιά σκορδαλίτσα, παντζάρια, μια περιβολήσια... άιντε να τιμήσουμε και τη μπριζόλα τη μοσχαρίσια...
ΚΟΠΡ: Πώς τη θέλεις τη μπριζόλα; Καλοψημένη;
ΠΙΤΣ: Ώπα, το άι-φόουν... κοίτα να δεις τί βγάζουνε, ρε...
ΚΟΠΡ: Σύντομα σε παρακαλώ, έχω κι άλλα τραπέζια να εξυπηρετήσω!
ΠΙΤΣ: Ύφος ο δικός σου! Τζα, ρε!
ΚΟΠΡ: Πες μου ρε... τη μπριζόλα πώς θες να σου την ψήσω;
ΠΙΤΣ: Σενιάν, παρακαλώ! Όπως την τρώει ο δράκουλας.
ΚΟΠΡ: Και οι Ελβετοί, έτσι την τρώνε.
ΠΙΤΣ: Ναι, αλλά αυτοί την τρώνε στο εστιατόριο, όχι στο άι-φόουν...
ΚΟΠΡ: Ναι, αλλά κι αυτοί έχουν άι-φόουν!
ΠΙΤΣ: Κοίτα που βρήκαμε και κοινά ενδιαφέροντα! Αυτοί τρώνε! Εμείς;
ΚΟΠΡ: Τρώμε. Εσείς τρώτε. Αυτοί τρώνε. Με τεστάρεις στη γραμματική; Δε με φτάνεις...
ΠΙΤΣ: Γελάσαμε πάλι... Είσαι πολύ χιουμορίστας, σου το έχω ξαναπεί;
ΚΟΠΡ: Κόφ'το Πιτσικόκο... Να, ορίστε, έφτασε η παραγγελία!
ΠΙΤΣ: Πού είναι το μαχαιροπήρουνο;
ΚΟΠΡ: Δε χρειάζεται.
ΠΙΤΣ: Και το λεμονάκι για τη μπριζόλα;
ΚΟΠΡ: Ώχουυυ... παράξενος είσαι!
ΠΙΤΣ: Ναι, αλλά χωρίς λεμόνι θα πάθω καρκίνο!
ΚΟΠΡ: Τί λες πάλι; Παλάβωσες τελείως;
ΠΙΤΣ: Έχεις ακούσει για τους αρωματικούς πολυκυκλικούς υδρογονάνθρακες;
ΚΟΠΡ: Έχεις ακούσει για μη αρωματικές πολυκυκλικές σφαλιάρες;
ΠΙΤΣ: Καλά, πάω πάσο... (Παύση). Μμμμμ... Βάλε άλλη μία σκορδαλιά. Τον καλό τον λόγο θα τον πω. Καλή η σκορδαλιά σήμερα, την πέτυχες.
ΚΟΠΡ: Είναι να ξέρεις την τέχνη.
ΠΙΤΣ: Φρέσκια είναι;
ΚΟΠΡ: Τώρα την κατέβασα. Μπροστά στον πελάτη. Το είδες! Σωστός επαγγελματίας, όχι παίζουμε. Κάτσε, φέρ'το πιο κοντά, να ιδώ κι εγώ ένα κοψίδι...
ΠΙΤΣ: Φτάνει, δεν έχει νόημα. Σκέτη κοροϊδία.
ΚΟΠΡ: Δεν ήταν φρέσκα κι εκλεκτά όλα; Εγώ μια φορά χόρτασα.
ΠΙΤΣ: Εγώ πάλι, όχι!
ΚΟΠΡ: Φάτε μάτια ψάρια...
ΠΙΤΣ: Και κοιλιά περίδρομο.
ΚΟΠΡ: Στις παροιμίες καλοί είμαστε.
ΠΙΤΣ: ...
ΚΟΠΡ: Πιτσικόκο;
ΠΙΤΣ: Εεεεε....
ΚΟΠΡ: Τί έπαθες βρε;
ΠΙΤΣ: Ξέχασα την ατάκα μου, ρε συ! Πρώτη φορά τέτοιο τρακ.
ΚΟΠΡ: Δεν είχες μάθει σε μπλογκ, καταλαβαίνω.
ΠΙΤΣ: Είναι κι αυτό...
ΚΟΠΡ: Είναι και η πείνα... Έπρεπε να πάρεις και δεύτερη μπριζόλα.
ΠΙΤΣ: Αυτό ήτανε στο κείμενο;
ΚΟΠΡ: Ποιο;
ΠΙΤΣ: Αυτό που είπες τώρα μόλις. Ήταν στο κείμενο;
ΚΟΠΡ: Ποιο κείμενο;
ΠΙΤΣ: Δηλαδή... τόσην ώρα αυτοσχεδιάζουμε;
ΚΟΠΡ: Σιγά μην είχαμε λεφτά να πληρώνουμε και σεναριογράφο!
ΠΙΤΣ: (Παύση). Κοπρίτη... δε μους λες... δέχεσαι ακόμα παραγγελίες;
ΚΟΠΡ: Αλίμονο! Ούτε δέκα δεν είναι η ώρα...
ΠΙΤΣ: Ξέρω γω... μ'εχει πιάσει φοβία εδώ στην Ελβετία με τα ωράρια...
ΚΟΠΡ: Δίκιο έχεις, θες να τσιμπήσεις κάτι το βραδάκι...
ΠΙΤΣ: ...Ακόμα δεν έχει πέσει ο ήλιος και σου λέει ο άλλος "η κουζίνα έκλεισε".
ΚΟΠΡ: ...Με ύφος λες και ...πέθανε κανένας και αναγγέλλει την ημερομηνία της κηδείας.
ΠΙΤΣ: Πες τα! (Με ύφος). Σιγά ρε φίλε, ποιος νομίζεις ότι είσαι; Έχει κι αλλού πορτοκαλιές...
ΚΟΠΡ: Δεν έχει. Ούτε πορτοκαλιές, ούτε νεραντζιές. Όλα κλειστά.
ΠΙΤΣ: Δηλαδή άμα θες να φας;
ΚΟΠΡ: Τίποτα. Νέκρα. Κι άμα είναι και Κυριακή... ακόμα χειρότερα! Ούτε καφετέρια δε βρίσκεις ανοιχτή!
ΠΙΤΣ: Αααααα.... γι'αυτό την Κυριακή πάνε όλοι στην εκκλησία! Και το κρασάκι τους έχουνε, και το αντιδωράκι τους... μετά παίρνουν και το καφεδάκι τους σελφ σέρβις... με λίγη τύχη και κα'νά γλυκάκι σπιτικό... Και Θεία συγχώρεση μαζί! Όλα τσάμπα!
ΚΟΠΡ: Μόνο όταν βγαίνει ο δίσκος...
ΠΙΤΣ: Αααα... έχω βρει κόλπο. Μόλις δω δίσκο, κάνω νόημα με το χέρι και βάζω το Κολλητήρι και μου κάνει αναπάντητη. Βγαίνω λοιπόν βιαστικά, να δω μην ήταν ο χρηματιστής μου και είχε να μου πει κάτι σημαντικό. Και περνάει ο δίσκος... Εγώ παίρνω το αεράκι μου έξω... μπαίνω μετά από λίγο μέσα... ούτε δίσκος, ούτε ζημιά.
ΚΟΠΡ: Ολόκληρη επιστήμη...
ΠΙΤΣ: Εεεε...
ΚΟΠΡ: Και το τρώνε το κόλπο; Κι αν είναι ο χρηματιστής σου στην εκκλησία;
ΠΙΤΣ: Αυτό αδύνατον. Εκκλησία, ποτέ. Τό'χει πάρει απόφαση. Αυτός πάει βουρ για κόλαση, δεν έχει γλιτωμό. Με τόσα που 'χει κάνει δεν τον λυπάται ούτε ο Θεός.
ΚΟΠΡ: Καλά ρε Πιτσικόκο, από τότε που ήρθαμε στην Ελβετία, γιατί δε μου τό 'χεις πει ποτέ αυτό το κόλπο; Κάθομαι κι εγώ και πληρώνω ενώ εσείς κάνετε το κορόιδο...
ΠΙΤΣ: Ε, κάποιος πρέπει να πληρώνει σ'αυτό τον κόσμο...
ΚΟΠΡ: Εξυπνάδες!
ΠΙΤΣ: Άσε που δε σε πιστεύω. Με τί πληρώνεις, ε; Με ληγμένη βίζα;
ΚΟΠΡ: Ε, με ό,τι βρω πάνω μου... κα 'να κουμπί... κα 'να καπάκι από μπύρα... ό,τι έχω ευχαρίστηση. Εν τω μεταξύ, ξέρει ο Θεούλης ότι δεν έχω λεφτά, με συγχωρεί.
ΠΙΤΣ: Έτσι. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
ΠΙΤΣ: Δε μου λες βρε Κοπρίτη... παραγγελίες είπες ότι δέχεσαι ακόμα, έτσι δεν είναι;
ΚΟΠΡ: Αμέ! Στις διαταγές σας!
ΠΙΤΣ: Βάλε μου εκείνη τη μπριζόλα που έλεγες... τη δεύτερη. Καλοψημένη τη θέλω σε παρακαλώ, κάρβουνο. Όπως στην Ελλάδα.
ΚΟΠΡ: Σ'επιασε η νοσταλγία;
ΠΙΤΣ: Όχι, έχω πάλι μια καούρα...

(συνεχίζεται)