οι πρώτες απορίες (1)

ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Μπαμπάκοοο...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λέγε παιδί μου!
ΚΟΛΛ: Τί είναι η Εβλετία;
ΚΑΡ: Ελβετία, όχι Εβλετία!
ΚΟΛΛ: Καλά, Εβλετία. Τί είναι;
ΚΑΡ: Χώρα είναι, τί άλλο θες να είναι;
ΚΟΛΛ: Και η Ελλάδα χώλα δεν είναι;
ΚΑΡ: Ναι, Κολλητήρι, χώρα είναι!
ΚΟΛΛ: Αααα... Και, δε μου λες...
ΚΑΡ: Ναι;
ΚΟΛΛ: Μα, εδώ στην Εβλετία οι δλόμοι δεν κλείνουν από απελγίες!
ΚΑΡ: Εδώ υπάρχει κράτος.
ΚΟΛΛ: Άλλο χώλα, άλλο κλάτος; Με μπελδεύεις μπαμπάκο...
ΚΑΡ: Κοίταξε, για να καταλάβεις, θα το πω αλλιώς: η Ελλαδίτσα μας είναι μια ωραία χώρα, όπου όμως δεν υπάρχει κράτος. Αποτέλεσμα; Το μπάχαλο που ξέρεις. Δεν υπάρχει όριο στην αυθαιρεσία. Πουθενά. Ενώ εδώ...
ΚΟΛΛ: Εδώ τί;
ΚΑΡ: Υπάρχει κράτος.
ΚΟΛΛ: Ναι, υπάλχει κλάτος, αλλά δε μου αλέσει η χώλα! Πολύυυ κλύυυο κάνει εδώ... κι ο χειμώνας ατέεεεελειωτος βλε μπαμπάκο! Να το βλάσω το ωλαίο κλάτος! Αυτό έχω να πω!
ΚΑΡ: Τί να κάνουμε... Επίτηδες ήρθαμε στην Ελβετία χειμώνα. Με τί καρδιά ν' αφήσουμε την Ελλαδίτσα καλοκαιριάτικα; Εκεί που είμαστε μέρα-νύχτα στη ζεστή τη θαλασσίτσα; Εκεί που τα καρπούζια τ'αγοράζεις ολόκληρα; Άσε που σου κάνουν κι ευκολίες πληρωμής, άμα έχεις φίλο το μανάβη.
ΚΟΛΛ: Αφού ...ποτέ δεν είχες λεφτά να πληλώσεις! Τί ευκολίες πληλωμής μου λες;
ΚΑΡ: Δίκιο έχεις, όμως μια μέρα θα τα ξεπληρώσω όλα τα καρπούζια που έχω φάει.
ΚΟΛΛ: Εσύ μπαμπάκο έχεις απλήλωτη όλη την παλαγωγή καλπουζιών της Αμαλιάδας!
ΚΑΡ: Δε ντρέπεσαι ρε, να τα λες αυτά; Κι εσύ δεν έτρωγες; Για πες μου όμως τώρα. Τί προτείνεις; Να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα, ακόμη δε φύγαμε καλά-καλά;
ΚΟΛΛ: πες μου ένα πλάμα. Καλοκαίλι έχει στην Εβλετία;
ΚΑΡ: Φυσικά και έχει! Μικρό, αλλά έχει. (με σιγανή φωνή)
ΚΟΛΛ: Και το καλοκαίλι στην Εβλετία οι κοπέλες φολάνε μίνι φόλεμα και ντεκολτέ όταν βγαίνουν στο δλόμο;
ΚΑΡ: Ακόμα κι όταν κάνει ψοφόκρυο παιδί μου, μην ανησυχείς γι'αυτό! Πού τα ξέρεις εσύ αυτά βρε φιόγκο;
ΚΟΛΛ: Για πλόσεχε πως μιλάς! Είμαι γιος σου και άντλας με τα όλα του. Να πλοσέχεις πώς μου μιλάς άλλη φολά!
ΚΑΡ: Κοιτάτε έναν άντρα ρε σεις! Καλά, ας τ'αφήσουμε αυτά. Και τί προτείνεις, εσύ που μας το παίζεις μάγκας; Να φύγουμε;
ΚΟΛΛ: Όχι. Να κάτσουμε. Τέλω να έχω ολοκληλωμένη ιδέα για ένα μέλος πλιν φύγω.
ΚΑΡ: Τώρα μιλάς σωστά!
ΚΟΛΛ: Μόνο ένα πλάγμα δε τα μάτω ποτέ για την Εβλετία...
ΚΑΡ: Τί δε θα μάθεις παδί μου;
ΚΟΛΛ: Τί φαϊ τλώνε οι Εβλετοί μπαμπάκο;
ΚΑΡ: Ααααααχχχ... και μ'έχει πιάσει μια λόρδα! Τί μου το θυμίζεις τώρα βρε Κοπρίτη!
ΚΟΛΛ: Το Κολλητήρι είμαι μπαμπάκο!
ΚΑΡ: Πω, πω, από την πείνα δε βλέπω μπροστά μου...
ΚΟΛΛ: Καλά μπαμπάκο, σώπα, κάτι τα βλω. Τα πάω στο σουπελ-μάλκετ.
ΚΑΡ: Πού θα πας;
ΚΟΛΛ: Στο Κοοοόπ*.
ΚΑΡ: Έλα Χριστέ και Παναγία μου... Τί 'ναι τούτο πάλι;
ΚΟΛΛ: Σούπελ-μάλκετ μπαμπάκο, ελληνικά σου μιλάω!
ΚΑΡ: Και τί 'ναι το "σούπλ-μάλκε" που λες;
ΚΟΛΛ: Είναι σα μεγάλα μπακάλικα. Έχουν απ'όλα.
ΚΑΡ: Σούπερ-μάρκετ!
ΚΟΛΛ: Κι εγώ τί είπα; Κουφό μπαμπά έχω μου φαίνεται...
ΚΑΡ: Άει από κει... για πες μου όμως, πώς είναι τα ελβετικά σούπερ-μάρκετ;
ΚΟΛΛ: Ίδια με αυτά στην Ελλάδα, μόνο που οι τιμές δεν αλλάζουν κάτε μέλα!
ΚΑΡ: Και πού τα ξέρεις αυτά εσύ;
ΚΟΛΛ: Έχω γλαφτεί στην Ένωση καταναλωτών της γαλλόφωνης Εβλετίας. Κάνω έλευνα αγολάς πλιν κλέψω κάτι στο σουπελ-μάλκετ. Αμ, τί νόμιζες; Συνειδητοποιημένος καταναλωτής.
ΚΑΡ: Κλέβεις βρε;
ΚΟΛΛ: Ίσα για να μην τραγουδάει το βράδυ το στομάχι μου μπαμπάκο... θα περιμένω από σένα προκοπή;
ΚΑΡ: Ωιμέ.... έμπλεξα με σένα...
ΚΟΛΛ: Από το στόμα μου το πήρες!
ΚΑΡ: (τον διακόπτει) Βρε ούστ! Κοπρίτη!
ΚΟΛΛ: Κολλητήρι, μπαμπάκο... Κο-λλη-τή-ρι! Άντε να ξαπλώσεις να δεις κα'νά κοκκινιστό αλνάκι στον ύπνο σου να χολτάσεις! Εγώ δε θ'αλγήσω!
ΚΑΡ: Κι άμα αλγήσεις, θα σου κάνω καμιά εντριβή να σου φύγει ο πόνος.
ΚΟΛΛ: Μπαμπάκο, τα το πω μια φολά μόνο: κομμένα τα ιατλικά αστεία. Εδώ είναι παλάσταση Καλαγκιόζη. Μην αλχίζεις τα καλαγκιοζιλίκια, θα μας πάλουν με τις πέτλες! Και είναι μόλις η πλώτη ανάλτηση στο μπλογκ.
ΚΑΡ: Μπλογκ;
ΚΟΛΛ: Ναι, μπλογκ.
ΚΑΡ: Επιτρέπεται να ρωτήσω... τί είναι μπλογκ;
ΚΟΛΛ: Είναι ιστολόγιο, που λέμε στα ελληνικά.
ΚΑΡ: Ααααα.... πες το βρε παιδί μου, να καταλάβω... ιστολόγιο... (χαμηλόφωνα) βρε κοίταξε που θα με τρελάνει αυτό το παιδί... Και τί είναι ιστολόγιο βρε συ που 'σαι τζιμάνι και τα ξέρεις όλα;
ΚΟΛΛ: Είναι ο λόγος για τον οποίο κλατάει μούτλα η γυναίκα του Γιώλγου άμα μένει μέχλι πολύ πολύ αλγά στο κομπιούτελ.
ΚΑΡ: Ποιος είναι ο Γιώλγος; "Γιώργος" θες να πεις;
ΚΟΛΛ: Ναι, σόλι, με το λλλ έχω πλόβλημα, δεν έχω μέλλον στη γαλλική γλώσσα. Ο Γιώλγος είναι ο ιδιοκτήτης του μπλογκ.
ΚΑΡ: Ιστοριοβλόγιο.
ΚΟΛΛ: Ιστολόγιο!
ΚΑΡ: Καλά, εσύ πού τον γνωρίζεις τον τύπο αυτό;
ΚΟΛΛ: Είμαστε φίλοι καλοί, κολλητοί, και μου τα είπε όλα, χαλτί και καλαμάλι. Μου έδωσε και καλό λόλο. Ρρρόλο.
ΚΑΡ: Βρε συ! Είπες "ρ"! Χα-χα-χα... (γελάει δυνατά). Πλάκα έχει...
ΚΟΛΛ: Πού τη βλέπεις την πλάκα μπαμπάκο;
ΚΑΡ: Τόσον καιρό στην Ελλάδα, δυο σταλιές μπόμπιρας, το "ρου" δεν τό'λεγες με καμιά Παναγία. Όλο "λου" και "λου". Τώρα ήρθαμε στη γαλόφωνη Ελβετία, όπου το "ρου" το λένε "γου". Εσύ τώρα πρέπει να μάθεις να λες το "ρου", "γου".
ΚΟΛΛ: Όχι! Ποτέ! Σήμερα μεγάλωσα, τελεια και παύλα! Το "ρου" πλέον είναι "ρου". Ένα μικρό βήμα για το Κολλητήρι, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα. Σε όποιον αρέσουμε.
ΚΑΡ: Καλά, έχεις τρελαθεί τελείως!
ΚΟΛΛ: Τρελοί είν'αυτοί που το "ρου" το λένε "γου". Αυτούς να πεις τρελούς, όχι εμένα. Για μια υπόληψη ζούμε. Όλα κι όλα.
ΚΑΡ: Να σου πω κα 'να γαλλικό τώρα, ή μήπως θα το κόψει ο συγγραφέας;
ΚΟΛΛ: Θα κάνει ό,τι του πω. Με ακούει εμένα, ξέλεις. Ξέρεις.
ΚΑΡ: Άσε, κουράστηκα... με κούρασες με τις εξυπνάδες σου...
ΚΟΛΛ: Και τί θα κάνεις; Θα πας ...σπίτι; Αφού δεν έχουμε σπίτι.
ΚΑΡ: Όλα θα γίνουν. Υπομονή. Σου είπα, εδώ υπάρχει κράτος.
ΚΟΛΛ: Και θα μας βρει και σπίτι;
ΚΑΡ: Ναι, θα μας βρει και σπίτι!
ΚΟΛΛ: Με ταβάνι, με τοίχους, με παράθυρα... κανονικό σπίτι;
ΚΑΡ: Κανονικότατο. Με τα ούλα του!
ΚΟΛΛ: Δε θα μπάζει κρύο αέρα από πουθενά; Η βροχή δε θα μπαίνει μέσα; Η πόρτα δε θα είναι ξεχαρβαλωμένη;
ΚΑΡ: Όχι, όλα θα είναι κανονικά. Όπως στις διαφημίσεις που έβλεπε η Αγλαϊα στην τηλεόραση, στην Ελλάδα.
ΚΟΛΛ: Ποιες διαφημίσεις;
ΚΑΡ: Ααα... οι καλύτερες είναι αυτές με τις τράπεζες , που δίνουν δάνεια. Αγγελικός κόσμος... τί να σου πω. Και φαϊ να δεις εκεί... φαϊ!
ΚΟΛΛ: Είχαν και Εβλετικά σπίτια στις διαφημίσεις;
ΚΑΡ: Απ'όλα είχανε σου λέω! Αρκεί να έβαζες το χέρι στο μέλι... ζεστά λεφτά, παραδάκι, φράγκα... δανεικά βέβαια, αλλά μια φορά τα έπιανες στα χέρια σου.
ΚΟΛΛ: Πήρες κι εσύ δάνειο;
ΚΑΡ: Γιατί νομίζεις ότι φύγαμε ...νύχτα χειμωνιάτικα από την Ελλαδίτσα μας;
ΚΟΛΛ: Κι αυτά που μού'λεγες για παραλίες και καλοκαίρια; Ψέμματα;
ΚΑΡ: Αλήθεια είναι κι αυτά. Όλα αλήθεια είναι.... (Παύση. Έρχεται πιο κοντά. Μιλάει πιο τρυφερά.) Να σου πω κάτι. Καμιά φορά, εμείς οι άνθρωποι, πλούσιοι και φτωχοί, λέμε και κα'να μικρό ψεμματάκι στους εαυτούς μας. Μας βοηθάει. Παίρνουμε αποφάσεις πιο εύκολα. Τολμάμε. Και πάει η βάρκα μας γι'άλλο λιμάνι. Έχουμε πίστη. (Παύση.) Να πιστεύεις. Πίστεψε σε αυτό που κάνεις και θα γίνει αυτό που θες.
ΚΟΛΛ: Μη μου πεις ότι διαβάζεις και Κοέλιο στα πίσω-πίσω;
ΚΑΡ: Εσύ παραείσαι...
...

(συνεχίζεται)

*Coop: μία από τις δύο μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ της Ελβετίας (σε ετήσιο τζίρο).